ความสุขอยู่แค่เอื้อม

คนส่วนใหญ่เชื่อว่าคนที่มีความสุขที่สุด

คือคนที่มีสิ่งที่ดีที่สุดอยู่ในกำมือ...

มีเงินมากที่สุด มีบ้านหลังใหญ่ที่สุด มีรถหรูหราราคาแพงที่สุด

มีคนรักที่สวยที่สุด มีพ่อแม่ที่ใจกว้างที่สุด มีเพื่อนที่ซื่อสัตย์ที่สุด...

มีทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นที่สุดของที่สุดครอบครองอยู่

ซึ่งความจริงแล้วอาจไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลยก็ได้

เพราะคนที่มีความสุขที่สุด...หลายคนอาจไม่ใช่คนร่ำรวย

อาจไม่ใช่คนที่มีแฟนสวย หรือมีรถราคาแพงโก้หรู

เขาอาจเป็นคนธรรมดาๆ ที่สามารถหาความสุขจากสิ่งที่มีอยู่ได้อย่างง่าย

เพียงการเดินเล่นในสวนสาธารณะในยามเย็นหลังเลิกงาน

เพียงการนั่งดื่มเบียร์ราคาถูกๆ กับเพื่อนที่รู้ใจสักคน

เพียงการส่งยิ้มให้กับสาวหน้าหวานที่เขาแอบปิ้งมานานแต่ไม่กล้าเข้าไปจีบ

เพราะความสุขไม่ได้อยู่ไกลตัวของเราเลย

ความสุขอยู่รายรอบตัวเราเสมอ

ขึ้นอยู่กับว่าเราจะเห็นมันหรือไม่...

ความสุขไม่ต้องใช้เงินเงินแลกมาก็ได้

เพราะบ่อยครั้งที่เราซื้อความสุขและคิดว่าเราคงสุขเต็มที่

แต่เรากลับไม่เป็นเช่นนั้น...

และหากเราต้องใช้เงินเพื่อที่จะซื้อความสุข

สิ่งนั้นไม่น่าถูกเรียกว่าความสุข

ความสุขอยู่ใกล้ๆ ตัวเรามากจนเราไม่อาจรับรู้

ความสุขอยู่ที่มุมปากของเราเอง...

หากเรายิ้มด้วยหัวใจ ความสุขก็ปรากฏกาย

ปรากฏกายให้ทั้งตัวเราและผู้อื่นได้มีความสุขไปพร้อมๆกัน...